Een vriendinnetje

Gister zijn we om 5 uur in de auto gestapt richting Duitsland. Na een rit van 6 uur kwamen we aan bij onze bestemming. Het was nog een beetje onwerkelijk, dat we op de terugweg een tweede Saarloos mee naar huis zouden nemen. Eerst hebben we lekker naar de spelende pupjes gekeken en daarna mochten we gezellig mee lunchen. Na nog een keer met ons kleine meisje geknuffeld te hebben, moest al het papierwerk gelezen en getekend worden. Het was ontzettend gezellig, maar we wilden deze keer toch niet te laat vertrekken.
Met Zoran zijn we natuurlijk behoorlijk wat gewend in de auto en het verbaasde ons dus niet dat na 20 minuten de eerste lading kots er al uit kwam. Een half uurtje daarna kwam de tweede lading, maar daarna is ze gaan liggen en in slaap gevallen. Na twee uur onderweg te zijn hebben we haar toch even wakker gemaakt en haar even uit de auto gelaten. Ze deed gelijk een plasje en rolde en huppelde lekker door het gras. Toen we weer de auto in stapte ging ze gelijk weer liggen en viel ze in slaap. Tegen 8 uur kwamen we thuis aan en het meeste kwijl was toen al opgedroogd.
De kennismaking met Zoran ging super. Meneer moest haar uitgebreid besnuffelen en schoonlikken en daarna liet hij haar rustig verder slapen onder de salontafel.
De nacht ging geweldig. Zoran gewoon in zijn kamer en de kleine meid in een enorme bench, die zo stond dat ze elkaar konden zien. Ze heeft helemaal niet gepiept of gehuild. Waarschijnlijk was ze ook nog wel heel erg moe van de lange rit, maar we hopen dat ze vannacht net zo rustig is.

Vandaag ging ook alles prima. Ze begint al een stuk levendiger te worden en is alles al aardig aan het verkennen. Lopen aan de lijn ging echt heel goed. Af en toe bleef ze stil staan en wilde ze opeens terug, maar als we dan even gehurkt gingen zitten en haar riepen, dan kwam ze gelijk naar ons toe en liep ze weer vrolijk mee.

Genoeg verteld voor vandaag. Hier de eerste foto's van ons kleine meisje, Leyla.