Met een snelle blik op buienradar en geen betere verwachtingen voor het komende uur, ben ik maar met ze naar het veld gelopen. Marco lag nog lekker in een warm bed en ik liep in de stromende regen.
Ondanks dat Okami zo blij was toen ik ze vanmorgen uit de kamer liet, had ik hem voor de zekerheid toch zijn tuig omgelaten. Als hij dan misschien niet zo makkelijk wilde komen, dan kon ik hem in ieder geval nog makkelijk vastgrijpen als hij langs zou lopen. Zonder tuig kan ik hem natuurlijk alleen echt bij zijn vacht vastpakken en dat voelt hij natuurlijk en zal dan gezien worden als straf.
Stoeien deden ze niet echt meer. Gister eigenlijk ook al niet meer zo. Alleen maar rennen en elkaar moe maken. Vanmorgen hebben ze dus ook nog lekker gerend in de stromende regen. Ik had de camera ook bij en heb nog een paar fototjes kunnen maken terwijl ik er overheen ging om te voorkomen dat hij te nat zou worden.
Wandeling in het bos is het vandaag niet meer geworden. Dan zouden ze waarschijnlijk helemaal zwart zijn geweest, dus leek ons niet zo'n goed idee. En met die regen zag je ze ook echt denken op het moment dat de riem gepakt werd 'moet dat echt? kun je geen kattenbak aanschaffen ofzo?'
Rond 5 uur waren Jennifer en Didier weer hier om Okami op te halen. Volgens Zoran horen ook zij helemaal bij de roedel want hij was net zo hyper als Okami. En ze waren maar heen en weer aan het rennen met zijn twee. Zodra Okami naar Jennifer ging, ging Zoran naar Didier en als Okami dan weer naar Didier ging rende Zoran weer naar Jennifer. En zo maar heen en weer rennen de hele tijd.
Toen Okami weg was heeft Zoran nog even voor het raam gezeten en keer hij telkens weer om naar ons alsof hij wilde vragen 'komt hij niet meer terug?' Nu lijkt hij het niet meer erg te vinden. Hij ligt weer lekker te dutten en komt ook weer lekker knuffelen.
Na het wandelen net waren mijn schoenen van binnen ook helemaal nat. Om te drogen duwde ik er kranten in, maar schijnbaar vond Zoran dat die daar niet hoorde. Ik had de krant op de trap liggen en terwijl ik een stuk afscheurde en verfrommelde, stal Zoran een ander stuk uit mijn schoenen die achter me op de mat stonden. Omdat ik natuurlijk wel in de gaten had wie het was en het stiekem ook wel grappig was, speelde ik even mee. Maar toen draaide ik me om toen ik hoorde dat Zoran het stuk krant weer uit mijn schoen trok. Die blik in zijn ogen was onbetaalbaar en hij liet het stuk krant weer vallen. De dondersteen.
Wat een leuke verhalen. Heerlijk he, 2 honden in huis. Is echt nog veel leuker dan 1 :-)
BeantwoordenVerwijderenJe kunt wel merken dat niet alleen de honden er van hebben genoten!
Nou, dat ziet er erg gezellig uit! Wat fijn voor Zoran dat zijn vriendje mag komen logeren. En volgens mij genieten de baasjes er ook van. Tja en het blijft toch een prachtig gezicht twee van die wolfjes.
BeantwoordenVerwijderenHet is echt half om half Skôn en Amber. Maar deze streken van dingen weg pakkken waarvan hij ziet dat je dat doet is echt Amber. Het lijkt wel of ze echt denken hahaha, maar ik zie het precies voor me hoe hij dat doet met de kranten.
BeantwoordenVerwijderenMaar fijn dat het zo goed ging met een andere wolfhond te laten logeren.
Gr Bertus.