Gister wilde ik voor dat Marco thuis zou komen van werk nog even met Zoran naar het veld gaan. Toen ik daar was besloot ik toch maar door te lopen naar het bos. Midden op het veld lag een vrouw te zonnen met twee honden naast zich. Zoran wil met alle honden spelen en aangezien een van de honden een maltezerachtig hondje was, vond ik dit niet verslandig.
Twee maanden geleden als we over de parkeerplaats van GaiaZoo liepen, moesten we Zoran dichtbij houden want hij wilde altijd op iedereen af om te snuffelen en een aai te halen. De laatste tijd loopt Zoran op het gras en hebben we alleen het uiteinde van de lijn vast. Als de mensen voorbij zijn, dan wil hij soms nog wel even omdraaien om te snuffelen, maar hij benaderd ze niet meer van voren.
Zo ging dat gister dus ook. Aan het eind van de parkeerplaats vond Zoran het opeens nodig een paal te markeren. Dat deed hij wel heel erg mooi. Eerst tilde hij zijn poot gewoon op, maar hij moest hem daarna toch nog even helemaal omhoog gooien, om zo hoog mogelijk te komen.
Hij plast ook nog regelmatig zittend, maar bomen moeten tegenwoordig altijd hoog gemarkeerd worden. Gister was alleen de eerste keer dat hij een paal markeerde en al helemaal dat het ook nog tot bovenaan moest.
Ik heb ook nog twee voorbeelden van hoe hij nu met mensen is. Zaterdag in de pauze van voetbal zijn we even snel voor een plas gegaan en toen kwamen we een buurjongetje tegen met twee vriendjes. Buurjongentje was helemaal trots aan zijn vriendjes aan het vertellen wat voor hond het was en wilde Zoran even begroeten. Zoran herkende het buurjongetje natuurlijk gelijk, maar het enthousiasme beviel hem niet en hij bleef dus goed op afstand. Hij wilde soms wel even snuffelen, maar als iemand dan bewoog dan sprong hij weer een meter naar achter.
Vanmiddag kwamen twee vrienden even op bezoek. Ze zijn hier beide al vaker geweest en Zoran moest altijd helemaal in ze kruipen. Vanmiddag hield hij wat afstand toen ze binnenkwamen en toen ze hem wilde begroeten deed hij een paar stappen achteruit en blafte (zo'n hoestblaf). Na een uurtje was het wel weer oke en mochten ze hem ook wel voorzichtig aaien, maar ging niet meer bij ze op schoot liggen zoals de vorige keer. Hij was heel voorzichtig en allert.
Dat hij voorzichtiger word en wat terughoudender/afwachtender vind ik geen probleem. Alleen hopen dat het niet te ver naar schuw zijn gaat neigen.
Dat zal toch niet, dat het een schuwe hond wordt? Dan had je het vast al eerder gezien. Dat 'afwachtende' herken ik wel een beetje. Doerak kan soms precies zo staan, ook zo'n hoestblaf geven, totdat hij letterlijk zijn schouders laat hangen en weer enthousiast wordt. Alsof het beeld wel op zijn netvlies komt, maar niet direct tot zijn hersens doordringt. Misschien herken je dat wel en misschien hebben jouw vrienden iets te snel gehandeld.
BeantwoordenVerwijderenTja, kleine hondjes worden groot. Ik geloof niet dat hij te erg schuw zal worden, dat zie je meestal al wel gelijk. Bij Sara in het nest zijn er twee honden die echt schuw gedrag vertoonden, vanaf het begin. Maar dat ze terughoudender en afwachtender worden is natuurlijk rastypisch, echt wolfje. Ben benieuwd wanneer we daar iets van gaan merken bij Saar.
BeantwoordenVerwijderenJe kan er eigenlijk niks van zeggen.Het is bij elke hond verschillend.Xandra had ik uitgekozen omdat het zo'n vrij nest was en de 1e maanden ging het goed.Maar rond een half jaar begon ze steeds schuwer te worden.Later was ze heel terughoudend,maar nooit angstig.
BeantwoordenVerwijderenHaar dochter Solo heeft nooit van wordt schuw of terughoudend gehoord,maar ze was minder zeker als haar schuwe moeder Xandra.
Stenka was heel schuw en werd pas rond zijn 3e stuk vrijer.
Van ons nest zijn hele schuwe,hele vrije honden geworden en andersom.
Ligt ook veel aan omstandigheden zoals altijd,maar ook aanleg.
Dat hoestblafje is heel herkenbaar. Echt blaffen heeft Odin nog nooit gedaan, maar zo'n zacht hoestblafje bij het zien van vreemden die te dichtbij komen des te vaker. Het zal wel loslopen met Zoran denk ik. Honden hebben vaak ook van die periodes. Persoonlijk vind ik het ook helemaal niet erg als een hond geen allemansvriend is.
BeantwoordenVerwijderen