Zoran en Leyla: februari 2014

Afgelopen zondag hebben we eindelijk een afspraak gemaakt om te gaan wandelen met Malu en haar baasjes Els en Martin. Na een klein half uurtje rijden kwamen wij aan in niet alleen een ander land, maar ook een totaal andere wereld. Nederland lijkt overal zo vol te zijn gebouwd, geen boom die 100 jaar geleden als zaadje is gevallen waar hij nu nog steeds staat. Maar in Duitsland, slechts vlak over de grens, is het opeens zo groot en uitgestrekt.
Na even kennis te hebben gemaakt in de tuin en een heerlijk stukje vla te hebben gegeten zijn we met de hondjes op pad gegaan. Door de velden naar het bos toe waar de honden even los konden. Zoran en Leyla vonden het nodig om Malu eerst even te vertellen waar haar plek was. Na dat even geregeld te hebben liepen de dames en heer vrolijk snuffelend rond. Op een veld onderaan het bos scheen de zon mooi en heb ik wat foto's kunnen maken. Malu was nog wat te jong om echt mee te kunnen spelen, maar als Zoran of Leyla van haar af rende, dan durfde ze er wel achteraan te rennen. Maar zodra iemand zich omdraaide rende ze snel naar een bankje aan de rand van het veld. Toch een beetje eng die twee grote honden.
Op de weg terug was Malu toch al erg moe en eenmaal terug thuis mocht ze uitrusten in de bench. Na het bekijken van de foto's die we gemaakt hadden en nog een stukje vla, zijn we weer richting huis gereden, waar Zoran en Leyla zich direct neerlegden en hun ogen sloten.