Ze kunnen ook lief zijn

Wandelen op de Brunsummerheide

Vanmiddag zijn we samen met Zoran en Okami gaan wandelen op de Brunsummerheide. Mijn ouders en zusje waren al lang niet meer daar geweest, dus die wilde ook wel graag een keertje mee. Daarna hebben we ook nog lekker gebarbequed bij mijn ouders, maar tussendoor wel even Zoran en Okami thuis afgezet.
Toen mijn ouders aankwamen bij de afgesproken plek, werd Zoran gelijk helemaal hyper. Marco bleef met hem net op die afstand dat hij niet bij mijn ouders en zusje kon komen en uiteindelijk ging Zoran braaf en ontspannen zitten. Gelukkig gaat dat nu ook steeds sneller.
Met Okami bleef ik eerst wat op afstand om hem wat gerust te stellen. Het eerste stukje moesten ze even aangelijnd blijven en toen kon hij wel even goed trekken, met die vreemde achter hem. Maar hij had zijn staart wel gewoon ontspannen en was ook niet om de haverklap achterom aan het kijken, dus het viel ons nog wel mee. Toen ze eenmaal los konden ging het helemaal super. Okami liep zonder problemen vlak langs mijn ouders en zusje en bleef ook gewoon vlak naast ze lopen wanneer dat even niet anders kon. Ook wanneer hij even vast moest en we op een smal stuk andere mensen moesten passeren maakte het helemaal niet uit aan welke kant hij liep.
Nu dan maar wat foto's.

 Okami en Zoran

 Okami

 Zoran

 Zoran

 Okami en Zoran

 Okami

Okami


Okami koos in de auto toch wel een heel aparte plek om te gaan liggen.
Er is belachelijk weinig ruimte tussen de stoel en de zitting achter,
maar schijnbaar vond hij het comfortable.

Okami is weer hier

Okami mag weer een tijdje hier logeren. Tot nu toe zijn ze nog erg rustig. Af en toe wat stoeien, maar ze houden het niet lang vol. De regen vandaag heeft het wel iets af laten koelen, maar het is toch nog te benauwd. Na een wandeling liggen ze gelijk languit op de grond en zit er totaal geen energie meer in.

 Zoran

Okami en Zoran, uitgeteld na een wandeling

Afkoelen

Volgens buienradar zal hier rond een uur of 4 de hemel openbarsten, dus wij moeten nog even wachten op die afkoeling. Voor Zoran hebben we wel iets gevonden en hij maakt er ook graag gebruik van.

 Gister vond hij het nog erg eng en durfde hij alleen heel voorzichtig te drinken.

Vandaag is er niets leuker dan op het water slaan en erin happen.



Wandelen Erenstein

Afgelopen maandag zijn we nog een keer met Jennifer, Okami en Yuna gaan wandelen bij Kasteel Erenstein. 's Avonds, met een zeer aangename temperatuur en het was ook niet zo heel druk. Zoran en Okami zochten al snel een plekje om af te koelen. Alleen was dit niet zo'n helder water. Een modderbad schijnt goed voor de huid te zijn he. Zoran en Okami hebben nog even lekker gezwommen. Volgensmij is Okami ook dieper het water in gegaan dan hij ooit heeft gedaan. Afwachten wanneer hij echt gaat zwemmen.

 Zoran en Okami met hun heerlijke modderpootjes.

 Lekker in het water.

 Zoran en Okami in het water. Zo diep is Okami volgensmij nog nooit geweest.

 Okami en Yuna

Okami en Zoran komt er achteraan.

Naar de dierenarts

Vanmiddag dachten we er weer eens aan dat we nog altijd naar de dierenarts moesten met Zoran, voor zijn inentingen. Dus maar gelijk even de dierenarts gebeld. Ik had nog nauwelijks gezegt waarvoor en er werd al volgende week woensdag terug geroepen. Nou, nee, kan het niet wat eerder, we zijn deze week nog vrij. Ik zal eens kijken. Om 4uur vanmiddag? (het was kwart over 3 toen ik belde) Erg raar dat ze gelijk volgende week roepen terwijl ze over een uurtje ook nog plek hebben.
Bij de dierenarts ging alles super. Hij was wel erg onrustig, maar ik denk dat dat meer lag aan de temperatuur, want wat is toch lekker benauwd vandaag. Hij heeft ook even op de weegschaal mogen staan, wat best lastig was omdat er zo veel afleiding was. Maar uiteindelijk bleef de weegschaal schommelen rond de 33 kilo. Hij wil nog steeds niet erg veel aankomen en heeft nog altijd energie voor tien. Hij is ook nog altijd niet breed aan het worden. Volgensmij is 33 kilo dan toch nog wel een redelijk gewicht.

Eindelijk weer mooi weer

Na alle regen van de afgelopen dagen konden we wel weer wat zon gebruiken. Vandaag vond ik het dan ook tijd om de camera weer eens mee te nemen met wandelen. Na de gebruikelijke wandelingen naar het veld en door het bos, besloten we net weer eens ons oude rondje te lopen. Toen Zoran klein was zijn we vaak over een pad hier vlakbij gelopen met aan de ene kant een weiland waar vaak koeien staan en aan de andere kant een akker waar meestal mais staat. Het is geen lang stuk en daarom lopen we het altijd twee keer op en neer (vier keer over hetzelfde stuk dus).
Het grote weiland was leeg. De koeien zullen nu wel allemaal op stal staan omdat ze net gekalverd hebben en nu gemolken worden. Wel stonden er in een kleiner weiland de al wat oudere kalfjes. Dit jaar zijn ze toch een stuk voorzichtiger. De kalveren van vorig jaar kwamen echt bij Zoran kijken en er was er zelfs eentje bij die altijd heel speels op Zoran reageerde.

Zoran en de kalfjes

 De kalfjes. Normaal zijn het allemaal dames die weer gebruikt gaan worden als melkkoeien, maar schijnbaar zat er dit jaar ook een mooie man tussen om als dekstier gebruikt te worden. De witte met zwarte vlekjes was namelijk een duidelijk jong stiertje.

 En van die naaktslakken stikt het altijd op het stukje langs de kalfjes.

 Nu dan ook maar eens een foto van Zoran, want daar gaat dit weblog uiteindelijk over.

En nog een fotoje met de ondergaande zon. Zoran heeft een reusachtige schaduw.

Muizen vangen

Wie heeft er nou een kat nodig om muizen te vangen? Dat kan zo'n Saarloos toch ook prima.
Wie vogels buiten heeft zal ook altijd last hebben van ongedierte. Aan de noord en oost kant van waar wij wonen liggen velden, dus dat zorgt ook weer voor extra ongedierte en als het een tijdje slecht weer is zoeken de muizen toch beschutting bij huizen.
Zo hoorde ik gisteravond weer gepiep buiten, dus heb ik vanmorgen de vallen weer gezet. De eerste muis was al snel gevangen. Zoran vind schijnbaar dat je sommige dingen aan de natuur moet over laten, dus hij kwam ons net de tweede brengen. Helemaal zelf gevangen.

Oost-Indisch doof

Zoran laat ons de laatste dagen goed merken dat hij hele goede oren heeft.
Net bijvoorbeeld, lag hij gewoon midden in de kamer op de grond te slapen. Opeens staat hij op en springt op de bank om uit het raam te kunnen kijken. Wij hadden niemand langs zien lopen, dus gingen ook maar even een kijkje nemen. Er zat dus vlak bij de voordeur een mooie zwarte kat gewoon wat rustig om zich heen te kijken. Op de een of andere manier heeft hij dat dus in de gaten gehad.
Wij hebben aan de voorkant geen raam dat open kan en daarom hebben we het raampje van het toilet open staan en alle deuren, zodat het toch een beetje door kan waaien. Toen hij nog pup was hebben we de voordeur wel eens gewoon open gehad en een barriere voor de deur gezet zodat Zoran er niet langs zou kunnen. Als er een hond langs komt, dan moet Zoran natuurlijk gelijk gaan kijken en dan werkt die barriere niet meer. Vandaar dus nu maar het toiletraampje. Maar als wij 's avonds de rolluiken al omlaag hebben, rent hij zodra hij iets hoort naar het toilet toe, om daar uit het raampje te kijken. Ook dan hoort hij natuurlijk dingen die wij niet kunnen horen.
Wat ons wel opvalt is dat wanneer de rolluiken open zijn Zoran vooral zijn ogen gebruikt en pas opspringt wanneer hij iemand langs ziet lopen. Met de rolluiken dicht vertrouwd hij op zijn oren. Als mensen gewoon langslopen dat heft hij alleen zijn hoofd op en luisterd goed. Wanneer mensen stil blijven staan voor het huis, dan geeft hij een hoestblaf en gaat hij inspecteren.
Maar even terug naar het oost-indisch doof. Als hij buiten iets hoort reageerd hij direct. Maar wanneer hij een commando krijgt, dan kan hij zo lekker langzaam reageren. Lekker eigenwijs, lekker Saarloos.

Gewoon lekker lui

Zoran en Okami

Okami is gister weer naar huis gegaan. Hij was heel erg blij zijn baasje weer te zien, maar toen hij mee moest lopen stribbelde hij toch wel even tegen. Ze hebben 's morgens nog even flink gerend op het veld en Zoran is ook vandaag nog lekker uit aan het rusten van het logeerfeestje.
Ik had zondag avond nog een paar foto's gemaakt op het veld, maar omdat het al wat schemerde is de kwaliteit niet super.

Even naar het water

Ja, dat zei ik toen we halverwege ons normale rondje door het bos waren. Het bos waar we normaal gaan, is het bos achter GaiaZoo en van daar uit kun je ook doorlopen naar Kasteel Erenstein, wat onder Gaia ligt. Over de ronde door het bos doen we normaal (inclusief het stuk heen en weer naar huis) ongeveer een uur. Op Erenstein kun je ook helemaal rondlopen en daar doe je, met wat pauzes om te spelen toch wel twee uur over. We hebben uiteindelijk dus een behoorlijk stuk gelopen en de hondjes hebben lekker gerend, gestoeid en gespeeld in het water.
Zoran heeft Okami ook een aantal dingen geleerd in de afgelopen dagen. Hoog gras is er om als een konijn door heen te springen. Water is er om lekker languit in de gaan liggen en om af te koelen. En als de baas een stok gooit, dan moet je die pakken en kapot knagen. Okami deed ook met alles heerlijk mee en hij vond dat het mooie veld met haver net zo goed geschikt was om doorheen te springen als het lange gras.
Geniet van de foto's!

 Daar zal de boer blij mij zijn. Maar stiekem toch nog een hele mooie foto geworden.

 Even snel die pootjes bruin maken.

 Okami vond het wel een heerlijke manier om af te koelen.

 Zoran met een stok.

 En Okami ook met een stok.

 Twee waterratten.

 En dan kapot knagen zoals Zoran verteld haEd.

 En dit keer is het Okami die Zoran het water in probeert te lokken.

 En dan laat hij de stok vallen als Zoran geen zin meer heeft.

 Hier zie je Okami's schutkleuren bij de, bijna klaar om geoogst te worden, haver.

 Zoran valt wel heel erg op bij de haver.

 Hier de haver aan de andere kant van het pad.

(zelfde veld als waar Okami doorheen vloog in het begin)

Deze is schijnbaar een stuk later gezaaid.

 Tussen twee velden door naar het bos.

En nog een keer met wat meer omgeving erop.