Wandelen met zusje Dusty

Gister, voordat Dusty weer naar huis ging zijn we nog met Leontien en Jasper een stukje gaan wandelen. Vanwege onze defecte camera gaat alle eer voor de foto's naar Leontien.

 Dusty en Zoran, waar de een gaat, gaat de ander

 

 Dusty

 

 Dusty

 

 Dusty en Zoran

 

 Zoran en Dusty

 

 Zoran pootje baden

 

Circus-saar Dusty en Zoran

Dusty proeflogeren

Gisteravond zijn Leontien en Jasper hierheen gekomen met Dusty. Over 1½ weekje blijft zij hier vier nachtjes slapen en dit was een proef logeerpartijtje.
Dat de baasjes vertrokken vond Dusty niet echt leuk. Ze stond piepend voor het raam en de deur. Toen ze wat rustiger was hebben we ze naar Zoran's kamer gebracht en zijn we naar bed gegaan. Dit was ook nieuw voor haar, dus ze heeft nog wel even staan piepen en aan de deur staan krabben, maar na een half uurtje vielen ze eindelijk in slaap. Marco moest vanmorgen werken en toen Marco beneden kwam en de deur uit ging was mijn slaap natuurlijk ook voorbij. De twee begonnen weer te spelen en wilden uit de kamer.
Toen ik ze uit de kamer liet rende Dusty gelijk naar de deur en ging weer op zoek naar haar baasjes. Gelijk naar het veld, maar de eerste stappen waren toch behoorlijk moeilijk. Twee honden die moeten plassen, waarvan eentje bij ieder geluid wil kijken of het haar baasjes zijn. Op het veld hebben ze lekker gespeeld, gerend en gek gedaan en ik vond het ijskoud. Het heeft goed gevroren vanacht en over iedere plas water lag een mooi laagje ijs. Toch heb ik het nog bijna een uur uit kunnen houden op het veld en toen waren de honden ook aardig moe. Terug naar huis ging ook een heel stuk makkelijker. Eerst lekker gegeten en daarna hebben ze allebei een mergpijpje gekregen. Zoran wilde ze allebei hebben, maar Dusty vond dat zij er ook eentje verdiende. Nu liggen ze lekker allebei te dromen en kan ik ook even genieten van de rust.

De camera blijkt helaas toch echt kapot te zijn. Hij maakt nog foto's, maar mooi zijn ze niet. Hij gebruikt flits terwijl het hardstikke licht is en kiest de gekste iso-standen uit. En dat terwijl alles gewoon op automatisch staat, dus ik heb het vermoeden dat het iets wat dat in stelt aan de hand van de belichting van buiten, dat dat kapot is. Net even gekeken en er zit nog een half jaar garantie op, dus dan gaan we toch nog een keer kijken of hij te repareren valt. Zo niet, dan weten we wat we voor kerst kunnen vragen.

 Zoran en Dusty gisteravond lekker aan het stoeien

 

 Dusty heeft Zoran's kluif gevonden

 

 Zoran en Dusty, wie heeft de grootste tandjes

 

 Vanmorgen op het veld. Zo zien foto's buitenshuis er dus uit.

De meeste zijn zelfs nog veel witter, hier kun je nog iets in herkennen.

 

 Dusty met een mergpijpje

 

 Dusty aan het kijken hoe Zoran er weer vandoor gaat met haar mergpijpje

 

 Zoran en zijn mergpijpje

 

Dusty begint aan haar middagdutje

Expolsie gevaar!!

Marco was vandaag eerder thuis en hij werd heel blij verwelkomd door Zoran. Opzich niet gek, want hij is altijd dol enthousiast, maar als hij je bij de voordeur al op staat te wachten dan klopt er iets niet. Zoran's kamer heeft een doorgang naar de keuken, waar traphekjes voorhangen. En een deur naar de gang toe. De deur naar de gang word nooit gebruikt en daar staan ook wat spullen voor. Schijnbaar had hij vandaag geen zin om binnen te blijven en heeft waarschijnlijk zo lang tegen de deur gesprongen tot er genoeg ruimte was om doorheen te kruipen. Hij had niet veel gedaan gelukkig, alleen wat oude sleutelhanger knuffeltjes door de hele kamer verspreid. Maar hij heeft zich ook lekker vol gevreten. De voerton met brokken staat op de gang en die had hij om gegooid en hij heeft gevreten tot hij niet meer kon. Dat word dus een paar daagjes vasten.

Wandelen Erenstein

Vanmorgen hebben we maar weer eens afgesproken met Jennifer en Didier en Okami en Yuna. De twee heren beginnen wat feller tegen elkaar te worden, maar als ze eenmaal los kunnen dan gaat het allemaal prima.
Zoran besloot al snel, op de meest vieze plek, het water in te gaan. Zijn hele poten waren dus gelijk mooi zwart. Gelukkig vind meneer het heerlijk om achter stokken aan het water in te rennen, dus hij was al snel weer schoongespoeld.

 Zoran, onze waterrat

 

 Okami en Zoran

 

 Okami en Zorna met een mooie stok

 

 Zoran

 

 Zoran vliegensvlug

 

 Herfstkleurtjes

 

En toen hield de camera er opeens mee op.

Hij doet het nu weer gelukkig, maar voor hoelang nog.

Weblog wandeling

Iedereen gaf zondag 18 november aan als een vrije dag. Als iedereen dan nog steeds kan, zou ik die datum graag vast willen leggen.

De volgende stap is dan het kiezen van een locatie. Ik weet alleen van Doerak niet waar hij woont. Maar als ik kijk naar waar Odin, Thorgal en Sara wonen, leek mij de Loonse en Drunense duinen wel een mooie en centrale locatie. Een half jaar geleden zijn we daar in geweest met een familiefeest. Marco en ik zijn toen natuurlijk even een wandelingetje gaan maken. Vanaf waar wij toen waren, was het 100 meter lopen tot een enorm losloopgebied op een nog enormere zandvlakte. Er omheen is alles naaldbos.

Zouden jullie weer in een reactie aan kunnen geven wat jullie voorkeuren zijn voor een locatie.

Hopelijk tot over een maandje.

Lekker spelen

Vanmiddag toen we op het veld aankwamen rende er een engelse stafford rond. Het baasje zat in een auto terwijl de hond lekker rond rende. Hij riep haar wel gelijk even naar zich toe toen we aankwamen, maar nadat we ze even hadden laten snuffelen hebben we ze samen los gelaten. We wisten niet helemaal wat we ervan moesten verwachten, maar alles ging super.
Zoran gedroeg zich heel volwassen en was ook helemaal niet opdringerig. Eerst was het voor hem alleen maar spelen, spelen, spelen en gaf hij andere honden ook geen tijd om even een poepje of plasje te doen. Nu ging hij zelf ook regelmatig even ergens snuffelen en kwam er vervolgens weer een stuiterende stafford op hem af. Ook met het rennen; normaal is Zoran altijd de 'jager', maar nu werd hij ook regelmatig achterna gezeten. De stafford hapte ook lekker veel tijdens het spelen, net als Zoran met andere saarlozen ook doet. Het was trouwens een teefje van 2½. Zoran kreeg op een gegeven moment een correctie van haar tijdens het spelen en toen nam hij gelijk een onderdanige houding aan. Niet overdreven natuurlijk, maar genoeg om de stafford teef gerust te stellen en meer dan wij ooit van hem gezien hebben. Hij is tegen volwassen saarlozen wel onderdanig, maar dan is dat zo opgewonden. Alsof je hem ziet denken 'ik snap wat je bedoeld, maar ik ben zo blijhhhh'. Nu was het echt gelijk een 'Oke, ik snap het. Sorry'. Marco en ik keken elkaar gelijk aan alsof we vragen wilde of we dat nou echt goed hadden gezien.
Van alles niet-Saarlozen waar Zoran tot nu toe mee gespeeld heeft, was dit toch echt wel de leukste. Dit stafford teefje had dezelfde manier van spelen waardoor het gewoon leuk was. Met sommige andere rassen zie je gewoon dat hij er niets van snapt, maar dit was echt gewoon lekker spelen.

Gewoon wat mooie foto's op een regenachtige dag

 Stokje knagen

 

Nooit krijg ik beweging scherp met dat kleine cameratje wat wij hebben.

Dit keer opeens wel. Zoran was zich uit aan het schudden,

vandaar de flapoortjes.

Dierendag

Natuurlijk moeten de hondjes ook een beetje verwend worden op dierendag.
Gister bij de dierenwinkel kregen we nog wat lekkere snoepjes bij onze aankoop. Zoran heeft dus lekker kunnen smullen.

Weblog wandeling

Aan de baasjes van Odin, Thorgal, Doerak en Sara.

Ik zal even wat data doorgeven wanneer wij kunnen.
Oktober; 13 t/m 21
November; 3, 4, 17 en 18
December; 1, 2, 8, 9, 15 en 16.

Als jullie in een reactie de data opgeven dat jullie kunnen, kunnen we kijken of we een keer allemaal kunnen. Ook gewoon de data opgeven die ik er niet tussen heb staan, want wij zouden ook heel makkelijk doordeweeks een keer een dagje vrij kunnen nemen.

Hopelijk kunnen we snel gezellig met zijn alle ergens wandelen.

AVLS clubmatch

Gister zaten we al erg vroeg in de auto om optijd te zijn bij de AVLSdag. Dit jaar een clubmatch en Zoran stond ook ingeschreven. Om 10 uur begon de clubmatch met de babyklasse reuen, gevolgd door de babyklasse teven en daarna werd uit de twee winnaars de beste baby gekozen. Daarna kwam de jeugdklasse reuen gevolgd door dan eindelijk de tussenklasse reuen waarin Zoran mee moest doen. Toen moesten we helaas nog een hele tijd wachten. Er waren nog vijf reuen vor ons en als die tijd moest Zoran rustig blijven staan. Daar kreeg hij dus steeds minder zin in. Hij begon te draaien, soms zachtjes te janken en sprong zels nog een keer tegen me aan om te laten weten dat hij er echt geen zin meer in had. Ik had dus al zo'n vermoeden dat het dus niet helemaal zo lekker zou gaan lopen. Het tandjes laten zien ging opzich best wel makkelijk en hij liet de keurmeester ook makkelijk dichtbij komen. Alleen het balletjes voelen wilde hij niet, dus toen ging hij even lekker op zijn kont zitten. De rondjes die ik met hem moest lopen werkten dus niet echt. Meneer trok vooral en maar heel af en toe bleef hij lekker een stukje draven. We hebben het wel veel geoefend en dan gaat het allemaal prima, maar met zoveel honden om je heen en als je zo lang moet wachten dan is het toch allemaal veel spannender en zijn er gewoon veel leukere dingen te doen. Toen Zoran klaar was moesten we nog wachten op de laatste reu en toen kwam de uitslag. Zoran en twee andere moesten aan een andere zijde van het veld gaan staan en kregen alle drie een U (uitmuntend) de andere vier reuen kregen een ZG (zeer goed) en moesten nog een rondje lopen om te bepalen welke reu de vierde plaats kreeg. Daarna moesten de drie Utjes nog een rondje lopen en natuurlijk sleurde Zoran me weer mee, dus wij mochten blijven staan bij het bordje voor de derde plaats. De prijs die Zoran heeft gewonnen was een mooie medaille en een grote voerton.
Toen we eindelijk het veld af mochten werd Zoran gelijk begroet door zijn zusje Dusty en op de een of andere manier hebben ze zich toen even flink in de knoop gewerkt. Na snel wat gegeten te hebben besloten we dat het wel even tijd was voor een wandeling zodat de honden hun energie wat kwijt konden. We zijn gaan wandelen met Leontien, Jasper en Frank samen met Dusty natuurlijk en Kim en Sanne met vier honden, waaronder ook een Saarloos genaamd Mika.
Toen we weer terug waren was de keuring bijna afgelopen en hebben we Zoran's beoordelingsformulier opgehaald en zijn we daarna weer richting huis gegaan.
Een hele lange, vermoeiende dag. Zoran heeft in de auto zelfs de hele tijd gelegen. Hij was dus ook echt goed uitgeput.
Wat ook heel leuk is, is dat in de catalogus waarin alle honden die meedoen genoteerd staan, staat ook een hele mooie foto van Zoran.

 Jasper, Dusty, Frank en Leontien

 

 Odin

 

 Zoran

 

 Yuna, Jeniffer, Didier en Okami

 

 Ineke met Thorgal

 

 Thorgal word moe van het wachten

 

 Frank en Dusty

 

 Ik met Zoran tijdens de keuring

 

 En nog een keer met Zoran tijdens de keuring

 

Hier de drie Utjes op een rij, ik met Zoran,

daarvoor Loki met zijn baasje en vooraan Jennifer met Okami

 



 Jasper met Dusty

 

 Zoran

 

 Zoran

 

 Zoran, Mika en achter de struik Dusty

 

 Dusty

 

 En dit kwamen we ook nog tegen tijdens het wandelen,

een mooi spoor van een hert of ree

 

 Mika

 

 Zoran en Dusty aan het stoeien

 

 Mika

 

 Het uitslagenbord

 

 Thuis kreeg Zoran gelijk een lekker varkensoor

 

 Zoran beoordelingsformulier

 

En hier nog een keer voor degene die het willen lezen.

Even erop klikken voor groter formaat