Vanmiddag toen we op het veld aankwamen rende er een engelse stafford rond. Het baasje zat in een auto terwijl de hond lekker rond rende. Hij riep haar wel gelijk even naar zich toe toen we aankwamen, maar nadat we ze even hadden laten snuffelen hebben we ze samen los gelaten. We wisten niet helemaal wat we ervan moesten verwachten, maar alles ging super.
Zoran gedroeg zich heel volwassen en was ook helemaal niet opdringerig. Eerst was het voor hem alleen maar spelen, spelen, spelen en gaf hij andere honden ook geen tijd om even een poepje of plasje te doen. Nu ging hij zelf ook regelmatig even ergens snuffelen en kwam er vervolgens weer een stuiterende stafford op hem af. Ook met het rennen; normaal is Zoran altijd de 'jager', maar nu werd hij ook regelmatig achterna gezeten. De stafford hapte ook lekker veel tijdens het spelen, net als Zoran met andere saarlozen ook doet. Het was trouwens een teefje van 2½. Zoran kreeg op een gegeven moment een correctie van haar tijdens het spelen en toen nam hij gelijk een onderdanige houding aan. Niet overdreven natuurlijk, maar genoeg om de stafford teef gerust te stellen en meer dan wij ooit van hem gezien hebben. Hij is tegen volwassen saarlozen wel onderdanig, maar dan is dat zo opgewonden. Alsof je hem ziet denken 'ik snap wat je bedoeld, maar ik ben zo blijhhhh'. Nu was het echt gelijk een 'Oke, ik snap het. Sorry'. Marco en ik keken elkaar gelijk aan alsof we vragen wilde of we dat nou echt goed hadden gezien.
Van alles niet-Saarlozen waar Zoran tot nu toe mee gespeeld heeft, was dit toch echt wel de leukste. Dit stafford teefje had dezelfde manier van spelen waardoor het gewoon leuk was. Met sommige andere rassen zie je gewoon dat hij er niets van snapt, maar dit was echt gewoon lekker spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten