Zoran laat ons de laatste dagen goed merken dat hij hele goede oren heeft.
Net bijvoorbeeld, lag hij gewoon midden in de kamer op de grond te slapen. Opeens staat hij op en springt op de bank om uit het raam te kunnen kijken. Wij hadden niemand langs zien lopen, dus gingen ook maar even een kijkje nemen. Er zat dus vlak bij de voordeur een mooie zwarte kat gewoon wat rustig om zich heen te kijken. Op de een of andere manier heeft hij dat dus in de gaten gehad.
Wij hebben aan de voorkant geen raam dat open kan en daarom hebben we het raampje van het toilet open staan en alle deuren, zodat het toch een beetje door kan waaien. Toen hij nog pup was hebben we de voordeur wel eens gewoon open gehad en een barriere voor de deur gezet zodat Zoran er niet langs zou kunnen. Als er een hond langs komt, dan moet Zoran natuurlijk gelijk gaan kijken en dan werkt die barriere niet meer. Vandaar dus nu maar het toiletraampje. Maar als wij 's avonds de rolluiken al omlaag hebben, rent hij zodra hij iets hoort naar het toilet toe, om daar uit het raampje te kijken. Ook dan hoort hij natuurlijk dingen die wij niet kunnen horen.
Wat ons wel opvalt is dat wanneer de rolluiken open zijn Zoran vooral zijn ogen gebruikt en pas opspringt wanneer hij iemand langs ziet lopen. Met de rolluiken dicht vertrouwd hij op zijn oren. Als mensen gewoon langslopen dat heft hij alleen zijn hoofd op en luisterd goed. Wanneer mensen stil blijven staan voor het huis, dan geeft hij een hoestblaf en gaat hij inspecteren.
Maar even terug naar het oost-indisch doof. Als hij buiten iets hoort reageerd hij direct. Maar wanneer hij een commando krijgt, dan kan hij zo lekker langzaam reageren. Lekker eigenwijs, lekker Saarloos.
Oost-Indisch doof is volgens mij een rastypische eigenschap van Saarloosjes. Door vererving verkregen en weinig aan te doen...... We zullen er allemaal mee moeten leren leven. En ik weet uit eigen ervaring dat dit niet altijd meevalt. Pffffff.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad dat is het mooie van het wolvenbloed in onze honden, dat beetje natuur om niet slaafs te zijn, en de bekende doofheid naar boven laten komen.
BeantwoordenVerwijderenJa en dat reageren op iets wat ze niet zien en voor ons gevoel van iets niet kunnen horen of ruiken, en toch reageren is heel uniek. Onze Solo de oma van Zoran was onvoorstelbaar fel op een bepaalde Bordercollie, ja echt kwaad en boos op die hond. Die hond heeft Solo nooit wat aan gedaan en loopt altijd netjes met de fiets mee van de eigenaar. Later hebben wij Arko de broer van Amber (de moeder van Zoran)opgevangen. Arko heeft de Border nooit ontmoet, maar als hij in de keuken ligt te slapen , en de man komt stil voorbij met de Border, dan schiet Arko zo uit zijn slaap overeind en gaat bijna door de ruiten heen van boosheid.
Ik snap die boosheid niet en onvoorstelbaar scherp die zintuigen dat hij in zijn slaap merkt dat dat hondje voorbij kwam.
Gr Bertus