Aangelijnd wandelen

Lopen aan de lijn kennen we natuurlijk wel, maar meestal gaan we met Zoran ergens heen waar hij daarna lekker los kan rennen. Vandaag besloot ik vol goede moed om samen met Zoran, Marco van het werk te gaan halen. Toen ik eenmaal de deur uit was, had ik er toch niet meer zo heel veel vertrouwen in. De hele route is langs een drukke weg en Zoran kon dus nergens los. Maar ik was de laatste weken wel intensief bezig geweest met Zoran naast te laten lopen, dus waagde het er toch maar op. Het bekende stuk door de wijk ging prima met naast lopen, maar toen we bij de drukkere weg kwamen waar ook veel vrachtwagens komen werd hij toch wel een beetje onrustig. Na een paar honderd meter gaf hij toch toe. Ik had de leiding en Zoran liep gewoon braaf mee. Op sommige stukken is er een grasveld langs de weg en toen ben ik met de lijn helemaal lang daar gaan lopen, zodat hij wat ontspande. Na de grasvelden accepteerde hij mijn leiding direct weer. Bleef keurig naast me lopen en probeerde alles zo veel mogelijk te negeren. Na een uur lopen was hij toch wel behoorlijk uitgeput. Lichamelijk kan hij normaal nog uren door, maar de vermoeidheid zal voornamelijk geestelijk zijn geweest. Honderd meter voor de bestemming rende er opeens een konijntje langs. Gelukkig had ik die al zien zitten en had ik Zoran goed vast, want hij trok me echt bijna omver. De laatste meters waren dus wat moeilijker lopen aangezien meneer alleen nog maar aan konijn dacht.
Gelukkig hoefden we niet meer terug te lopen, maar mochten we met baasje meerijden. Weer thuis ging Zoran liggen, sloot zijn ogen en vertrok naar dromenland.