Zoran mee naar het café

Voordat we samen zijn gaan wonen kwamen we er eigenlijk iedere week wel. Maar de laatste drie jaar was het meer sporadies. Ook nu was het al weer vier maanden geleden, maar gister, zaterdagavond zijn we samen met Zoran naar het cafe toe gelopen. Vlak voor het cafe stonden twee mannelijke indianen en toen kroop hij toch wel bijna in mijn schoenen toen we langs hen moesten. De laatste weken merken we toch goed dat hij een stuk terughoudender wordt tegen vreemden. Ook het cafe naar binnen ging met zijn staart tussen zijn poten, maar binnen ging het gelijk goed. Hij begroette iedereen, sommige mensen voorzichtig en andere juist weer heel vrolijk. Er was ook nog een enorme, ontzettend vriendelijke pitbull teef. Haar baasje zei dat ze normaal zo was als Zoran, hyperactief en met iedere hond willen spelen, maar na een drukke dag had ze schijnbaar niet meer zo veel zin in die drukke pup. Met xe9xe9n grom en blaf, waarbij ook haar fliporen naar voren kwamen en opeens bijna rechtop leken te staan, liep Zoran voor de rest van de avond met een mooie boog om haar heen. Hij ging af en toe toch nog even proberen of ze nu niet wel wilde spelen, maar een zachte grom zei dan al genoeg. Er zijn dus toch nog honden die de taal spreken.