Zoran wandelen op de hei

Zaterdag zijn we met Zoran naar de brunssumerheide geweest. In de auto vond hij zoals gebruikelijk niet leuk, maar het gaat toch al wel iets beter de laatste tijd. Hij heeft zijn oren tegenwoordig toch meer naar voren staan. Voorheen was dat altijd naar de zijkant en je zag echt dat hij het doodseng vond. Het kwijlen is alleen nog niet minder geworden. Zodra de moter van de auto aangaat, begint het te druppelen en al snel wordt het een waterval.
Op de hei was alles al snel weer vergeten. We hebben een kwartiertje gelopen en toen zijn we lekker op een bankje gaan zitten en hebben genoten van het lekkere weer. Het bankje staat op een kruising van twee wandelroutes en een pad waarover ruiters met paarden komen. De eerste paarden die langs kwamen, kwamen op een behoorlijk tempo aan, maar ze hielden gelijk in toen ze zagen dat we een hond bij hadden en lieten de paarden heel rustig langs lopen. Het was voor het eerst in vijf weken dat Zoran weer een paard zag en eigenlijk zoals met alle dieren, wilde hij alleen maar spelen. Zelfs met zo'n enorm paard. Ook wanneer er mensen met honden langskwamen, wilde Zoran gelijk spelen. Op een gegeven moment kwamen er een stel joggers en dat vond hij toch minder. Toen hij hen aan zag komen, kwam hij naar ons toe (hij had een vijf meter lijn aan zijn halsband) en kwam naast ons zitten. Natuurlijk beloonde we hem uitbundig, want we willen uiteindelijk dat hij leert bij ons te komen zodra hij iets ziet of hoort aankomen. Zodra wij iets of iemand aan zien komen, roepen we hem ook bij ons, zodat de ander ons rustig en zonder problemen kan passeren. Tijdens onze pauze was Zoran de hele tijd heel druk met alles onderzoeken. Na een half uurtje zijn we weer verder gelopen en na ongeveer 20 minuten waren we weer bij de auto. Zoran heeft thuis de hele dag geslapen. Wat een rust.
"Kijk wat ik gevonden heb."

Marco haalde met zijn handen gewoon wat zand weg op een willekeurige plaats en Zoran besloot te helpen. Marco was ondertussen weer op de bank gaan zitten, maar Zoran bleef graven. Na een tijdje ging hij weer spelen met zijn enorme dennenappel, maar hij bleef toch telkens weer even terug komen naar de kuil en begon dan weer heel even voorzichtig te graven.
??"Baasje zei dat ik hier moest graven."